U prząśniczki siedzą
jak anioł dzieweczki,
przędą sobie, przędą
jedwabne niteczki.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Poszedł do Królewca
młodzieniec z wiciną,
łzami się zalewał,
żegnając z dziewczyną.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Gładko idzie przędza
wesołej dziewcznie,
pamiętała trzy dni
o wiernym chłopczynie.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Inny się młodzieniec
podsuwa z ubocza
i innemu rada
dziewczyna ochocza.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
U prząśniczki siedzą
jak anioł dzieweczki,
przędą sobie, przędą
jedwabne niteczki.
Kręć się, kręć wrzeciono,
prysła wątła nić,
wstydem dziewczę płonie,
wstydź się, dziewczę, wstydź!