Ze ściśle tajnego transportu wojskowego ginie beczka z niezwykle niebezpieczną bronią (zombim) w środku. Jedyny konwojent i zarazem kierowca samochodu nie zauważa zguby, gdyż słucha głośno muzyki. Beczka wpada do wody. Po pewnym czasie odnajdują ją dzieci w kanałach blisko cmentarza. W tym samym czasie w grobowcu złodziejaszkowie pozbawiają zwłoki głów z zamiarem sprzedania ich dobrze płacącym kolekcjonerom. Kiedy dzieciaki otwierają beczkę wydostaje się z niej śmiercionośy gaz. Pod jego wpływem umarli powstają z grobów, a żywi umierają i stają sie żądnymi świeżych mózgów morderczymi, żywymi trupami. Większość populacji miasta umiera, ulega szybko rozprzestrzeniającej się zarazie lub ewakuuje się z miasta (przypuszczalnie. Jedynymi mieszkańcami pozostałymi przy życiu są: dzieciak, który nie chciał bawić się wraz z podwórkowymi chuliganami na cmentarzu, jego starsza siostra, mający uchodzić za przystojnego chłopak, który przyszedł założyć w ich domu kablówkę, dwóch cmentarnych łowców głów, dziewczyna jednego z nich oraz nieco ekscentryczny doktor. Oczywiście nie wszystkim z nich było dane dożyć do końca. Grupka ludzi zostaje osaczona z jednej strony przez zastępy żywych trupów z drugiej przez wojsko, które objęło miasto kwarantanną i nie zamierza wypuścić z niego nikogo. Rozpoczyna się "dramatyczna" gra o przeżycie