W pierwszej scenie, toaleta staje się areną dla niezwykłych rozmów między Ludwikiem a Ophelią. Ludwik, przybrany ojciec Sadmana i biologiczny ojciec Lizzie, ma nietypowy problem, gdy próbuje znaleźć prywatność w toalecie. Jednak Ophelia, matka Lizzie i przybrana matka Sadmana, nie pozostawia go w spokoju. Ich krótka wymiana zdań wywołuje głośny śmiech.

W scenie drugiej, miejsce akcji przenosi się do biura, gdzie pracuje Sadman. Tu wkracza Julia, żona Sadmana, z kanapkami. Ale na ich miejscu zastaje pustkę, co wprawia Sadmana w zamieszanie. Nagle pojawiają się dziwaczne postaci: sąsiad Rodzik, duch ojczyma Sadmana i jego psychofan Oscar. Tworzą oni chaotyczną atmosferę, w której dialogi płyną w tempie błyskawicznym. Duch ojczyma staje się źródłem absurdu i komplikacji, a Oscar wprowadza element napięcia poprzez swoje niewłaściwe zainteresowanie Sadmanem.

Pan Parówka, szef Sadmana, wkracza na scenę z chłodnym komunikatem, który ostatecznie przerywa ten chaos. Wszystkie postaci próbują wrócić do normalności, ale humorystyczne odniesienia do kanapek i zawału nadal podsycają komediową dynamikę. Ostatecznie odcinek kończy się zaskakującym zwrotem, kiedy to Sadman ogłasza, że ma zawał