Prezentuję Państwu ośmiominutowy urywek wspomnień, które pozostawiła Pani Karolina Szwedurska (z d. Zyza), świadek ukraińskiego ludobójstwa na Polakach na terenie Zamojszczyzny. Kilkadziesiąt opracowanych, pełnometrażowych wywiadów już znajdziecie Państwo w aplikacji wPrawoTV na Androida (Google Play) oraz iOS (Apple Store).


Subskrybując aplikację za niecałe 5 złotych miesięcznie, wspieracie Państwo moje działania w realizacji tego niezwykle ważnego projektu. W aplikacji znajdziecie wszystkie nagrania ze Świadkami Rzezi Wołyńskiej. Wywiady, w formie stenogramów i poprzedzone stosowną przedmową, w przyszłym roku ukażą się w mojej kolejnej książce.

Wspierającym realizację tego projektu z całego serca dziękuję (WSPARCIE TUTAJ) i zachęcam do dokonania zakupu, zwłaszcza moich książek na http://sklep-wprawo.pl. Zamówienia zagraniczne: kontakt@sklep-wprawo.pl.

------------

Pani Karolina Szwedurska (z d. Zyza) urodziła się 7 października 1937 roku w polskiej Kolonii Jarczów II na Zamojszczyźnie, dziś mieszczącej się nieopodal granicy z Ukrainą. Gdy miała zaledwie 7 lat, ukraińscy sąsiedzi zgotowali Polakom prawdziwe piekło. Wioskę spalili, większość Polaków bestialsko wymordowali. Ona i jej rodzina cudem uniknęli śmierci.


Gdy uciekaliśmy, brat kazał nam się trzymać razem. W pewnym momencie Ukrainiec zaczął do niego strzelać. Brat potknął się o jakieś kretowisko i się wywrócił. Ukrainiec pomyślał, że go zastrzelił i dzięki temu mój brat przeżył wspomina Pani Karolina.
Ukraińcy napadali na polski wsie głównie nocą, paląc je oraz mordując w okropny sposób ludność polską: dorosłych i dzieci. Napadali również na ludzi pracujących na polu. W małżeństwach mieszanych, gdzie żoną była Polka, również ginęła z rąk własnego męża. Tortury jakie Ukraińcy stosowali wobec Polaków były o wiele gorsze niż niemieckie. Obcinali kobietom piersi, wyrywali paznokcie u rąk i nóg, małe dzieci na oczach matek nabijali na płot wspomina pani Karolina.


Wywiad z Panią Karoliną to jeden z wielu wywiadów, które przeprowadziłem podczas mojej wyprawy na Zamojszczyznę w roku 2020. Szczegółowe wspomnienia zostały spisane przez Panią Karolinę ponad 50 lat temu, gdy była jeszcze w pełni sił. Przekazała mi swoje zapiski. Te zostaną opublikowane w książce, którą opublikuję po złożeniu całego materiału.