Charlie Chaplin streścił ten film następująco: „Pewna, uboga mieszkanka Londynu planuje porzucić swe nieślubne dziecko, lecz chce, by trafiło do bogatego domu. Kładzie je więc w limuzynie stojącej przed eleganckim pałacem. Ale samochód zostaje ukradziony, a niemowlę porzucone obok śmietnika. Znajduje je i zabiera wędrowny szklarz (Chaplin). Film pokazuje czasem zabawne, czasem żałosne przygody szklarza i malca. Dziecko pracuje tłukąc szyby, a szklarz pracuje wprawiając nowe”. Rolę podrzutka zagrał pięcioletni Jackie Coogan. Obdarty, umorusany, w za dużej czapce i spodniach z szelkami był w istocie Charliem z dzieciństwa. W filmie, dorosły i mały Charlie stworzyli idealnie zgrany duet. Razem rozrabiali, ale duży Charlie grał też rolę matki małego. Tym sposobem Chaplin na chwilę wcielił się w postać własnej matki. Jak ona, walczył o chłopca do upadłego. Kiedy został mu odebrany, biegł po dachach, aż dogonił samochód z chłopcem. Walka i nieustępliwość Charliego-szklarza napełniły film ogromną dawką optymizmu, która udzieliła się publiczności. „Brzdąc” został entuzjastycznie przyjęty na premierach w Londynie i Paryżu.