Sposób wychowania córek i synów ma ogromny wpływ na rozwój ich emocji, dokonywane przez nich w przyszłości wybory, budowane więzi oraz bezpieczeństwo w relacjach partnerskich. Córka potrzebuje silnej więzi z matką, a syn z ojcem. Azymut matki zapewnia córce bliskość, azymut ojca synowi również.

Zgodnie z naturalną koleją rzeczy, wchodzenie w dorosłość wiąże się z opuszczaniem domu rodzinnego i oddzielaniem się dzieci od rodziców. Tak mogę zrobić jedynie wolne dzieci wolne od zależności rodziców, od ich troski, opieki i oceny. Proces ten polega m.in. na wypracowaniu nowych pozycji w hierarchii rodziny, nowych obowiązków i praw. Idzie za tym również wypracowanie nowych relacji pomiędzy dorosłymi już dziećmi a ich rodzicami. Niestety nie udaje się to i zwykle jest przyczyną konfliktów w relacji, gdy dziecko jest córeczką tatusia lub synkiem mamusi.

W społecznym odbiorze tego rodzaju nad wyraz silna relacja pomiędzy matką i synem oraz córką i ojcem spotyka się z pozytywnym odbiorem. Tymczasem jest to zaburzona więź, ponieważ matka postrzega swojego syna nie jako dziecko, lecz partnera, który musi zaspokajać jej emocjonalne deficyty. Syn z kolei przyjmuje tę rolę, aby zasłużyć w ten sposób na miłość matki.