Poprzedni odcinek był długi i bardzo ważny, ponieważ ujawnił nieodzowną rolę kapłaństwa hierarchicznego w Bożym planie odkupienia i uświęcenia. Te traumatyczne wydarzenia potwierdziły też praworządność linii kapłańskiej pochodzącej od Aarona. Bóg nie udzielił odpowiedzi na pytanie o przyczyny wyboru Aarona. Taka decyzja leży w gestii odwiecznej mądrości Bożej, niedostępnej dla ludzkiego rozumu. Każdy Boży wybór zostawia ludzi niewybranych z uczuciem zazdrości i ciągłą pokusą kwestionowania rządów człowieka wybranego przez Boga. W poprzednim odcinku wydarzenia w sposób spektakularny potwierdziły autentyczność linii kapłańskiej pochodzącej od Aarona, aby jednak w przyszłości ludzie nie stawiali na nowo tego wyboru pod znakiem zapytania, Bóg z własnej inicjatywy postanawia pozostawić znak materialny, który przez wieki będzie świadectwem tego faktu.
Krótki tekst, który usłyszeliśmy na temat kwitnienia i owocowania laski Aarona jest prosty i przejrzysty w swojej symbolice i wymowie, ale zauważmy jedną nieprawidłowość, która wprowadza pewną nowość w rozwoju organizacji dwunastu pokoleń Izraelskich. Nieprawidłowość polega na tym, że Aaron należy do pokolenia Lewiego na równi na przykład z Gerszonem, Kehatem i Merarim (por. Rdz 46, 12). Prawidłowo powinien więc wypisać na swojej lasce imię Lewiego. Zamiast tego Bóg karze wypisać na lasce Lewitów imię Aarona, dając do zrozumienia, że wszyscy Lewici (wszystkie osoby konsekrowane) są hierarchicznie podporządkowane kapłanom, czyli potomkom Aarona.
Korach (czarny bohater poprzedniego odcinka) sam był Lewitą, ale występując przeciwko autorytetowi Aarona piłował gałąź na której siedział. Zagrażał istnieniu i powołaniu wszystkich potomków Lewiego. To jego bunt zachęcił Datana i Abirama do kwestionowania roli wszystkich Lewitów. Kwitnąca laska Aarona potwierdza autorytet Aarona nad wszystkimi rodzinami lewickimi, dla ukrócenia wszelkich możliwych dyskusji.
W wersecie 23 dowiadujemy się, że laska Aarona była z drzewa migdałowego. Jest to szczegół o wymownej symbolice, ponieważ migdałowiec jest drzewem najwcześniej kwitnącym ze wszystkich rodzajów drzew! Tym sposobem Bóg daje do zrozumienia, że wszystkie pozostałe laski również są powołane do kwitnienia, ale dopiero po Arcykapłanie. Aaron jest pierwszy w wyborze, ale to pierwszeństwo nie wyklucza pozostałych linii rodzinnych. Boży wybór nie jest przywilejem, skutkuje raczej większym wymogiem w stosunku do potomków Aarona, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że są oni promowani jako ZNAK dla całego ludu, jak to podkreśla werset 25.
Dla upamiętnienia tego faktu, na ołtarzu świątynnym spoczywają odtąd dwa znaki: roztopione 250 kadzielnic samozwańczych kapłanów służą jako pokrywę ołtarza (Lb 17, 3) dla przypomnienia o Bożej sprawiedliwości, kwitnąca laska Aarona jest znakiem przypominającym o Bożym miłosierdziu spływającym za pośrednictwem sakramentów udzielanych przez prawowitych kapłanów. Laska Aarona pokrywa znak buntu Izraelitów i gładzi winę - w wersecie 25 użyty jest czasownik KaLaH, czyli laska Aarona dosłownie gładzi szemranie i ratuje wspólnotę od sprawiedliwej kary. Kapłaństwo hierarchiczne jest więc środkiem wybranym przez Boga dla okazania miłosierdzia dzięki ofiarnej modlitwie kapłanów, o czym ma świadczyć przez wszystkie pokolenia te dwa znaki pozostawione przed Arką Przymierza.
Dla Chrześcijan kwitnąca laska Aarona jest symbolem kojarzonym z różdżką z pnia Jessego (Iz 11, 1). Drzewo Jessego jest symbolem potomków Dawida. Chrześcijanie widzą w kwitnieniu różdżki odciętej z tego pnia zapowiedź zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, który jest pierworodnym spośród umarłych (por. Kol 1, 18; Ap 1, 5). Drzewo Jessego jest symbolem linii królewskiej, ale kwitnąca różdżka nawiązuje również do tego, że oczekiwany Mesjasz będzie wiecznym Arcykapłanem, jak to wyjaśnia List do Hebrajczyków (Hbr 9).
Chrześcijańska tradycja ustna, którą odnajdujemy w apokryfie Protoewangelia Jakuba, przekazuje opowieść o wyborze Józefa na męża Maryi za pośrednictwem Bożego wyroku w formie kwitnącej gałązki: według tradycji Maryja została wychowana w świątyni jerozolimskiej. W tamtym czasie instytucja dziewic konsekrowanych nie istniała w Izraelu: każda Izraelitka musiała pracować na rzecz nadejścia oczekiwanego Mesjasza poprzez rodzenie dzieci. O czystość linii genealogicznej dbali kapłani, którzy postanowili poszukać dla Maryi kandydata z rodu Dawida. Zebrali więc od wszystkich potomków Dawida stanu wolnego podpisaną gałązkę i postawili w świątyni. Jako pierwsza zakwitła różdżka Józefa, co interpretowano jako znak jego wybrania na męża Maryi.

Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Liczb Bemidbar Numeri