Najbardziej oryginalny z filmów zrealizowanych przez Andrzeja Konczałowskiego. Reżyser w nieco zwariowany sposób połączył w nim dramat ze scenami, w których bohaterowie śpiewają swoje kwestie białym wierszem i do tego jeszcze tańczą. Tematem obrazu jest czysta i niewinna miłość. Uczucie, które sprawia, że człowiek wyzbywa się hipokryzji i staje się szlachetnym i dobrym.
Treść filmu stanowią dwie poetyckie opowieści o zakochanych. W pierwszej z nich chłopak zostaje powołany do wojska i musi na dłuższy okres rozstać się ze swoją dziewczyną. W czasie klęski żywiołowej bierze udział w akcji pomocy dla zagrożonej przez morze ludności i zostaje uniesiony przez fale. Nie zginął, lecz przez jakiś czas uznawany jest za zaginionego. Kiedy wreszcie wraca do rodzinnego domu, okazuje się, że jego ukochana wyszła za innego... Druga część przedstawia historię człowieka, którego opuściła miłość. Kierowca autobusu, Siergiej prowadzi bardzo monotonne życie, właściwie można powiedzieć, że wegetuje. Pewnego dnia przypadkowo umawia się z kelnerką, Lubą, która wkrótce zostaje jego żoną. Luba wie o tym, że jej mąż nie przestał kochać dziewczyny z młodzieńczych lat, jednak nie traci nadziei i cierpliwie czeka na swoją szansę...