Ale właściwie co takiego szczególnego przydarzyło się Szawłowi, który udając się do Damaszku, ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich (Dz 9, 1)? Czy przeżył jedynie - jak chcieli niektórzy egzegeci - nawrócenie o charakterze moralnym? Czy Szaweł, będąc wielkim grzesznikiem, w tym konkretnym momencie swojego życia dostrzegł zło, które wyrządzał, i zdecydował radykalnie zmienić swój styl życia? A może -wyjaśniali inni - Szaweł w drodze do Damaszku zmienił jedynie gwałtownie swoją opcję życiową? Może ten gorliwy wyznawca religii Mojżeszowej postanowił nagle zaangażować swoje zdolności, siły, wszechstronne przygotowanie i doświadczenie na rzecz nieznanego dotychczas bliżej Chrystusa?