Opowieść o najsłynniejszej niemieckiej grupie terrorystycznej Rote Armee Fraktion (Frakcja Czerwonej Armii). Dowodzeni przez Andreasa Baadera i Ulrike Meinhof członkowie RAF od 1970 roku dokonywali w Niemczech zamachów bombowych i porwań wymierzonych w system imperialistyczny. Terroryści RAF stali m.in. za zabójstwem prezesa Sądu Najwyższego RFN i ministra rządu Hesji, porwaniem przewodniczącego CDU Petera Lorenza, okupacją ambasady RFN w Sztokholmie. Celem grupy było stworzenie bardziej humanitarnego społeczeństwa, ale nie przebierając w środkach, siejąc postrach i terror, sami stracili swój humanitaryzm.


Aresztowani w połowie lat 70. główni przywódcy RAF, wg informacji policji, popełnili w więzieniu samobójstwo używając w tym celu m.in. przemyconej z zewnątrz broni. Do dziś nie ustają spekulacje, czy za ich śmiercią nie stały siły specjalne.