Na początku XX wieku, Chicago, gdzie mieszkało ponad dwa miliony mieszkanców, było drugim co do wielkości miastem w Stanach Zjednoczonych. Było rownież centrum polonijnej kultury i aktywności politycznej. W latach 1870-1920, kiedy Polska była pod zaborami, do Stanów Zjednoczonych wyemigrowało ponad cztery miliony Polaków w poszukiwaniu lepszego życia. Chicago było ich domem. Tutaj znajdowali zatrudnienie w fabrykach, gdzie praca nalezała do jednej z najbardziej niebezpiecznych w kraju. W swoich dzielnicach budowali koscioły oraz własną wspólnote, jednak najwazniejsze było dla nich wsparcie ukochanej ojczyzny, w odzyskaniu niepodległosci. Historia tych ludzi, określana jest jako ,,Czwarta Dzielnica''.