Druga część wykładu Nassima Harameina nosi tytuł "Od Makro do Mikro, Jednolite pole" Rozpoczynając od meksykańskich piramid i "czworościanu w kuli" poprzez "równowagę wektorową" Buckminster Fullera, Nassim pokazuje w jaki sposób doszedł do swego odkrycia geometrii Struktury Próżni i w jaki sposób łączy się ona z wirującą dynamiką czasoprzestrzeni, która odpowiada za kosmiczne cykle. Dlaczego jednak "geometria próżni" pasuje do niektórych "kręgów" pozostawionych przez kogoś w zbożu? I dlaczego -- jak okaże się w części III wykładu -- pasuje też do wzoru "Kwiatu Życia" wypalonego 10 tys. lat temu na ścianie świątyni Ozyrysa w Abydos? No i znów powraca pytanie -- czy faktycznie żyjemy w czarnej dziurze?