Lipka

Tekst pochodzi z Kobylina, ale pieśń jest znana w całej Polsce, a także w Czechach, na Morawach, Słowacczyźnie i Rusi Węgierskiej. Wskazówką do określenia jej wieku jest zapis Ł. Górnickiego (1566), jak to kmieć w gorące dni śpiewa sobie o lipce być może mowa tu właśnie o tym utworze.

Nie przypisuje się jej rodzimego pochodzenia, gdyż pierwotny pomysł spotykany w niemieckiej pieśni łowieckiej z pierwszej połowy XVI wieku.

Z tamtej strony jeziora

Stoi lipka zielona.

A na tej lipie, na tej zielonej,

Trzej ptaszkowie siadają.

A nie są to ptaszkowie,

Tylko kawalerowie,

Namawiają się do jednej dziewuli,

Któremu się dostanie.

Jeden mówi: mojaś ty!

A ten drugi: jak Bóg da!

A ten trzeci: hej serdulo moja,

Czemuś taka smutna jest?

Jak ja nie mam smutna być,

Za starego każą iść.

Oj stary, stary, stary nieruchawy,

Nie mogę się utulić.

A w tej nowej komorze,

Stoi łoże zielone.

Oj łoże, łoże, ty zielone łoże,

Któż na tobie będzie spał?