#cotam3minuty #249 - Poniedziałek VII Tygodnia Okresu Zwykłego00:02:55

    zwiń opis video pokaż opis video
    Dodał: pokatolicku
    1. czytanie (Jk 3, 13-18)
    Mądrość zstępująca z góry
    Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła

    Najmilsi:

    Kto spośród was jest mądry i rozsądny? Niech wykaże się w swoim nienagannym postępowaniu uczynkami spełnianymi z łagodnością właściwą mądrości. Ale jeśli żywicie w sercach waszych gorzką zazdrość i skłonność do kłótni, to nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie.

    Nie na tym polega zstępująca z góry mądrość, ale mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska. Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.

    Psalm (Ps 19 (18), 8-9. 10 i 15 (R.: por. 9a))
    Nakazy Pana są radością serca

    Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
    świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
    Jego słuszne nakazy radują serce, *
    jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

    Nakazy Pana są radością serca

    Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
    sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
    Niech znajdą uznanie przed Tobą
    słowa ust moich i myśli mego serca, *
    Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

    Nakazy Pana są radością serca

    Aklamacja (Por. 2 Tm 1, 10b)
    Alleluja, alleluja, alleluja

    Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
    a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

    Alleluja, alleluja, alleluja

    Ewangelia (Mk 9, 14-29)
    Uzdrowienie opętanego epileptyka
    Słowa Ewangelii według Świętego Marka

    Gdy Jezus z Piotrem, Jakubem i Janem zstąpił z góry i przyszedł do uczniów, ujrzał wielki tłum wokół nich i uczonych w Piśmie, którzy rozprawiali z nimi. Skoro Go zobaczyli, zaraz podziw ogarnął cały tłum i przybiegając, witali Go.

    On ich zapytał: «O czym rozprawiacie z nimi?»

    Jeden z tłumu odpowiedział Mu: «Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mojego syna, który ma ducha niemego. Ten, gdziekolwiek go pochwyci, rzuca nim, a on wtedy się pieni, zgrzyta zębami i drętwieje. Powiedziałem Twoim uczniom, żeby go wyrzucili, ale nie mogli».

    Odpowiadając im, Jezus rzekł: «O plemię niewierne, jak długo mam być z wami? Jak długo mam was znosić? Przyprowadźcie go do Mnie!» I przywiedli go do Niego. Na widok Jezusa duch zaraz począł miotać chłopcem, tak że upadł na ziemię i tarzał się z pianą na ustach.

    Jezus zapytał ojca: «Od jak dawna to mu się zdarza?»

    Ten zaś odrzekł: «Od dzieciństwa. I często wrzucał go nawet w ogień i w wodę, żeby go zgubić. Lecz jeśli coś możesz, zlituj się nad nami i pomóż nam».

    Jezus mu odrzekł: «Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy».

    Zaraz ojciec chłopca zawołał: «Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!»

    A Jezus, widząc, że tłum się zbiega, rozkazał surowo duchowi nieczystemu: «Duchu niemy i głuchy, rozkazuję ci, wyjdź z niego i więcej w niego nie wchodź!» A ten krzyknął i wyszedł, silnie nim miotając. Chłopiec zaś pozostawał jak martwy, tak że wielu mówiło: «On umarł». Lecz Jezus ujął go za rękę i podniósł, a on wstał.

    A gdy przyszedł do domu, uczniowie pytali Go na osobności: «Dlaczego my nie mogliśmy go wyrzucić?»

    Powiedział im: «Ten rodzaj można wyrzucić tylko modlitwą i postem».

    Twin Musicom: Not Without the Rest na licencji Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/)
    Wykonawca: http://www.twinmusicom.org/

    Komentarze