Rozległa Sahara nie znała granic aż do końca dziewiętnastego wieku, kiedy mocarstwa kolonialne podzieliły całą Afrykę na kawałki niczym tort owocowy. Dla mieszkańców Sahary te podziały istnieją jedynie na mapie. Pustynia zawsze będzie krainą ludzi, którzy nie uznają państw i ich granic. Od zarania epoki kolonialnej wędrowny lud Tuaregów marzył o własnym państwie na Saharze. Powołali je do życia pod nazwą Azawad, a w roku 2012 zawarli sojusz z islamskimi radykałami, by wspólnie zająć perłę północnego Mali Timbuktu. Na dziewięć miesięcy miastu narzucono prawo szariatu i czarne flagi dżihadu. Timbuktu odzyskało wolność, ale straciło dawny charakter. Mimo to chcę je zobaczyć. W drodze do Timbuktu zatrzymujemy się w stolicy Mali. Bamako leży na bezpiecznym południu kraju. W tutejszym języku słowo bamako znaczy rzeka krokodyli. Ta rzeka to kręty Niger, który łączy stolicę z Timbuktu i pustynią. Bamako to obecnie najszybciej rozwijające się afrykańskie miasto. Przyjmuje uchodźców z wielu rejonów kraju, które zalała fala przemocy.