Wraz ze wzrostem globalnych zagrożeń wiele narodów popiera ideę niezależnej i zjednoczonej europejskiej armii. Oto dlaczego spodziewam się, że tak się stanie i dokąd nas to zaprowadzi.
Ostatnie100 lat między rokiem 1815 a wybuchem I wojny światowej w 1914 roku było jednym z najwspanialszych okresów pokoju w historii Europy. Ale to nie znaczy, że było spokojnie.
Rozważmy, co wydarzyło się w ciągu tych lat: Francja najechała Hiszpanię; Rosja walczyła z Turcją; różne państwa niemieckie walczyły z Danią, Austrią i Francją; Wielka Brytania i Turcja walczyły z Rosją; a Grecja walczyła z Turcją. To tylko najważniejsze momenty i nie obejmują one licznych konfliktów wewnętrznych, powstań, deklaracji niepodległości i innych niepokojów politycznych, które miały miejsce. Nawet Szwajcaria miała wojnę domową.
Tak wyglądał pokój w Europie przed drugą połową XX wieku.
Państwa Europy spędziły 75 procent XVII wieku na wojnach między sobą, 50 procent wieku XVIII i 25 procent wieku XIX. Okresy wojny stały się krótsze, ale nadrobiły to z nawiązką dzięki niszczycielsko skuteczniejszej broni.
Dlatego wielu jest sceptycznie nastawionych do stworzenia armii europejskiej. W jaki sposób kontynent o tak długiej historii wojen i podziałów może stworzyć zjednoczoną siłę militarną?