W drugiej połowie XIX wieku Nowy Jork był jednym z najszybciej rozwijających się miast na świecie. Wtedy też zrodził się pomysł połączenia mostem Manhattanu z Brooklynem, dzielnic znajdujących się na przeciwległych brzegach East River. Realizacja tak ogromnego przedsięwzięcia wymagała wykorzystania niestosowanych wcześniej technologii. W dnie rzeki osadzono fundamenty dwóch monumentalnych wież, które stanowią punkt zaczepienia dla stalowych lin podtrzymujących całą konstrukcję mostu. Prace nad jego budową trwały 13 lat, a realizacja projektu Johna Roeblinga przebiegała w atmosferze chciwości, korupcji i ludzkiej tragedii.