Wracam do domu - nie ma śniadania,
a moja żoneczka leży, jak bania.
Jakże ja mam żyć i wesołym być,
kiedy na żoneczkę muszę zarobić?

Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego
Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego

Wracam do domu - nie ma obiadu,
a moja żoneczka poszła do sadu.
Jakże ja mam żyć i wesołym być,
kiedy na żoneczkę muszę zarobić?

Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego
Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego

Wracam do domu - nie ma kolacji,
A moja żoneczka jest na kuracji.
Jakże ja mam żyć i wesołym być,
kiedy na żoneczkę muszę zarobić?

Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego
Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego

Wracam do domu - nie ma żoneczki,
Znów się naprała, wpadła do rzeczki.
Jakże ja mam żyć i wesołym być,
kiedy na żoneczkę muszę zarobić?

Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego
Do dna, chłopcy, do dna, do dnia białego
wypijemy jeszcze litra jednego