Stanisław Mucha, reżyser i pomysłodawca tego dokumentu, spędził około miesiąca w towarzystwie słowackich Romów. Odwiedził kilka miejsc, w których znajdują się ich liczne osiedla lub obozowiska. Przeprowadził także sporo wywiadów z przedstawicielami różnych środowisk. Dokument przedstawia trudną sytuację we wschodniej Słowacji, na której terenie żyje bardzo wielu Romów. W niektórych wsiach i miasteczkach stanowią ponad 50% populacji. Standardem jest rodzina 2+12, niekiedy liczba dzieci jest jeszcze wyższa. Żyją w skrajnej biedzie, jedzą to co upolują, co znajdą na wysypisku, czy zwyczajnie zabiorą z czyjegoś pola lub sadu. Osiedla blokowisk, zajęte przez Romów, stanowią obraz najgorszej nędzy i potwornego bałaganu; połamane drzewa, rozbite latarnie, powybijane szyby w mieszkaniach, metrowa sterta śmieci, które są wyrzucane z okien lub z balkonu prosto pod blok lub na chodnik. I masa rozbrykanych dzieci. Film jest obrazem tej sytuacji oraz jej analizą z punktu widzenia Słowaków, władz danego regionu oraz samych bohaterów