Obarczony piętnem choroby psychicznej (rozpoznanie: schizofrenia paranoidalna), przeżywał tragedię podwójną: z jednej strony z powodu swego agresywnego zachowania i prześladujących go manii oraz obsesji śmierci, o której często mówił, odrzucany był przez innych (także, a może przede wszystkim, co musiało go boleć, przedstawicieli środowiska literackiego Poznania); z drugiej natomiast albowiem choroba nigdy nie pozwoliła mu na dobre rozwinąć niekwestionowanego już dzisiaj (przed trzydziestu kilku laty bywało z tym jednak różnie) poetyckiego talentu, który w nim niespokojnie drzemał.