Titta Benzi, główny bohater Amarcordu, jest wzorowany na przyjacielu z dzieciństwa Felliniego, dzieciństwa w prowincjonalnym kurorcie Rimini. Film opisuje lata 30-te, krytyczne dla włoskiej historii, lata, które zadecydowały o tym, że faszystowska ideologia wniknęła do świadomości ludzi. Przede wszystkim jednak Amarcord to wspomnienie dzieciństwa, nostalgiczny portret raju utraconego. W kadrach pokazujących beztroską młodość Fellini zawiera również poszukiwanie przyczyn podatności na grupową hipnozę i widzi ją w marazmie, ograniczoności horyzontów i permanentnej frustracji, poszukiwaniu substytutów. Całe swe życie - mówi Fellini - przeciętny Włoch uczy się głupoty. Głupota bierze swój początek na plebanii i w kościele, a umacnia w szkole(...) i konsoliduje w małżeństwie.
Zrodzony z inspiracji malarskich, autobiograficzny fresk pełen opisów uroczystości, krajobrazów, klimatu pór roku... Estetyka bliska obrazom Breughla, bo przecież film to malarstwo, a nie literatura jak mówił Fellini. Amarcord jest autobiografią nie tyle faktów, ile psychiki i emocji. Jest rozładowaniem urazów i zachamowań dzieciństwa, kompleksów prowincji. Jest opisem niedojrzałości.