Pies przyjaciel człowieka. Oklepany frazes. Pies, towarzyszący człowiekowi od tysięcy lat i oddany człowiekowi całym sobą. Pies, kochający swojego właściciela bezwarunkową miłością, nieoczekujący niczego w zamian. Wierny i niezawodny Lecz stosunek człowieka do psa nie jest już tak jednoznaczny Dla niektórych jest on kimś bardzo kochanym, nieomal członkiem rodziny, lecz takie osoby znajdują się w mniejszości. Dla innych, dla większości, to tylko przedmiot I o tyle tylko ważny, o ile doraźnie przydatny To przedmiot, w którym nie dostrzega się uczuć, nie widzi się, że się boi, że cierpi, że tęskni za dobrym słowem, że płacze... Często dręczony, bo taką rozrywkę preferuje jego właściciel, głodzony, bity, dla którego jest tylko byle jaka buda, krótki łańcuch i żałosne resztki z obiadu Opowiadanie pokazuje historię Azora po to, by w ludziach, być może, obudzić wrażliwość, a jednocześnie w jakimś sensie wynagrodzić tym naszym kudłatym przyjaciołom za zło, jakiego w życiu doznają Opowiadanie powinno zainteresować osoby dorosłe, ale również dotrzeć do jak największej liczby młodych ludzi, kilkunastolatków, którzy jeszcze budują swoją wrażliwość

Tekst opowiadania znajduje się tu:
http://andrzej-sarwa.blogspot.com/201...
a książeczkę zawierającą wszystkie trzy opowiadania o psach, można kupić m.in. tu:
https://ksiegarnia-armoryka.pl/Barry_...