Komentarze
Artur_Dyskopata
Szawuot (hebr. שבועות = Tygodnie; jid. Szwues) – żydowskie Święto Tygodni (hebr. Chag ha-Szawuot), zwane też Świętem Żniw lub Świętem Zbiorów (hebr. Chag ha-Kacir dosł.: „koniec żniw”[1]), Pięćdziesiątnicą (przez greckojęzycznych żydów określane jako: Πεντηκοστή; Pentékosté = Ḥag Ḥamishshim Yom[2]), Żydowskimi Zielonymi Świątkami lub Świętem Pierwszych Owoców (lub: Pierwocin; hebr. Jom [Chag] ha-Bikurim) jest jednym z trzech świąt pielgrzymich judaizmu. Obchodzone jest szóstego dnia miesiąca siwan – w pięćdziesiątym dniu po święcie Pesach, na koniec „liczenia omeru”, a w diasporze także przez dzień następny. Szawuot jest uważane za święto kończące obchody Pesach i z tego powodu Talmud i Miszna określają je nazwą Aceret (hebr.: Świąteczne Zgromadzenie)[3][2].
Szawuot
שבועות
Ilustracja
Julius Schnorr von Carolsfeld: „Rut na polu Booza”
Dzień
6 dnia miesiąca siwan
Religie
judaizm
Inne nazwy
Święto Tygodni
(hebr. Chag ha-Szawuot),
Święto Żniw lub Święto Zbiorów
(hebr. Chag ha-Kacir),
Pięćdziesiątnica,
Żydowskie Zielone Świątki,
Święto Pierwszych Owoców
lub: Święto Pierwocin
(hebr. Jom [Chag] ha-Bikurim),
Czas nadania naszej Tory
(hebr. Zman mattan Toratejnu)
Podobne święta
Zesłanie Ducha Świętego, Zielone Świątki
W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Szawuot
Szawuot w BibliiEdytuj
W opisach biblijnych święto miało charakter rolniczy, określało dzień początku zbiorów pszenicy[3]. Rozpoczęcie żniw w Izraelu wyznaczało święto Pesach i rozpoczynano je wówczas od zbioru jęczmienia. Żniwa trwały siedem tygodni i były okresem radości (por. Jer 24; Iz 2), a kończyły się zbiorem najpóźniej dojrzewającego zboża (pszenicy) w Szawuot[2]. Dlatego w tym dniu, oprócz codziennej ofiary z pokarmów i z płynów, składano w ofierze dwa bochenki chleba (leḥem tenufah – chleby kołysania[a][4]), upieczone na zakwasie, z dwóch dziesiątych efy świeżej mąki pszenicznej pochodzącej z nowych zbiorów[3][2] (Kpł 23,17) oraz – zalecaną przez Księgę Liczb (Lb, 28,26–31) – ofiarę przebłagalną w postaci dwóch młodych cielców, barana, kozła oraz siedmiu jednorocznych jagniąt. Księga Kapłańska (Kpł 23,18–19) zalecała nieco inny skład ofiary całopalnej: siedem baranków, dwa barany i jednego cielca, a także ofiarę przebłagalną z koźlęcia i ofiarę biesiadną z dwóch jednorocznych baranków[3]. Praca w tym dniu była zakazana, a Szawuot było jednym z trzech świąt, podczas których mężczyźni wykonywali rytualny taniec wokół ołtarza[2]. odpowiedzArtur_Dyskopata
@Artur_Dyskopata: Prawda że w wikipedii ktoś nieźle nakłamał? odpowiedz