Moskwa rośnie dziś jak na drożdżach. Jeździ po niej trzy i pół miliona samochodów, z czego sto tysięcy taksówek. Dwadzieścia dwie prowadzą kobiety.
Dokument Uli Gaulke opowiada o trójce z nich. Sieć różowych taksówek ma kilka zasad: zatrudnia i przewozi wyłącznie kobiety, zlecenia przyjmuje tylko przez telefon, nie zabrania rozmawiać z pasażerami. Marina, Alla i Wiktoria to kobiety "po przejściach" - są matkami, rozwódkami, osobami, którym nie było dane spełnić wszystkich marzeń. Z drugiej strony to emancypantki, które przebrnęły przez koszmar kryzysu, jaki pogrążył i podzielił Rosję po upadku komunizmu. Trójkę bohaterek poznajemy w trakcie długich nocnych zmian, rozmów z pasażerkami i w chwilach, które spędzają wspólnie. Czego można dowiedzieć się w różowych taksówkach i kogo można w nich spotkać? Podróżują nimi przedstawicielki zupełnie nowej generacji: pracownice zachodnich firm i przebojowych przedsiębiorstw. Zachęcone otwartością taksówkarek rozmawiają z nimi o pracy, miłości i swoich nadziejach. W różowych autach padają prawdy powszechne i prawdy niebanalne na temat współczesnej Rosji, ulotności uczuć, seksu i małżeństwa. W dokumencie Uli Gaulke spotykają się ze sobą dwa światy: postsowiecki i nowoczesny, przemijający i pełen entuzjazmu.