Więzienie na ul. Rakowieckiej w Warszawie zostało zbudowane przez carskich zaborców w 1899 roku, dla kryminalistów. Po II wojnie światowej stało się najcięższym więzieniem politycznym Polski Ludowej, symbolem rządów komunistycznych lat 1945-1989, a także uzależnienia Polski od Związku Sowieckiego. Jego dzieje odzwierciedlały puls historii całego kraju: powolne pogrążanie się w systemie totalitarnym, okresy odwilży, buntu, aż po powiew wolności w 1989 roku. W ciągu minionego półwiecza więzienie na Rakowieckiej - najdłuższej, jak mawiano, ulicy w Warszawie - było tym, czym X Pawilon Cytadeli w okresie zaborów, aleja Szucha w latach okupacji, osławiona Łubianka w Moskwie. W jej murach zginęli gen. Emil Fieldorf "Nil" i rotmistrz Witold Pilecki.