Mieszko II Lambert objął władzę w Polsce po śmierci swojego ojca, Bolesława Chrobrego, w 1025 roku. Miał wówczas 35 lat. Władca postanowił kontynuować politykę ojca. W 1031 roku, po buncie starszego brata Bezpryma, odsuniętego od władzy przez Bolesława Chrobrego, Mieszko II został zmuszony do wyjazdu z kraju. Udał się do Czech, gdzie został uwięziony. Po śmierci Bezpryma w 1032 roku Mieszko II powrócił do kraju i ponownie zasiadł na tronie. Przedtem jednak musiał uznać zwierzchnictwo cesarza Konrada II i zrzec się tytułu królewskiego. Krótko przed śmiercią władca dokonał konsolidacji państwa.