O kształcie naszej granicy ze Związkiem Radzieckim w zasadzie przesądziła Wielka Trójka podczas konferencji w Teheranie w 1943 roku. Już w lipcu 1944 roku Polska lubelska zgodziła się, że granica będzie przebiegać wzdłuż – jak się okazało nieco zmodyfikowanej linii Curzona. 16 sierpnia 1945 roku w Moskwie Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej podpisał umowę graniczną między Polską a Związkiem Radzieckim. Prace komisji delimitacyjnej były właściwie potwierdzeniem stanu faktycznego. Do Związku Radzieckiego przechodziły całe wsie albo ich części. Dochodziło do sytuacji, gdy granica przechodziła przez podwórze, a nawet róg stodoły lub studnię. Sowieckie dyrektywy mówiły wyraźnie: Jeżeli linia przechodzi przez chałupę, należy ją zwalić, nie zaś załamywać linii. Protesty mieszkańców rzadko przynosiły skutek. W 1947 roku zapadła decyzja o korekcie granicy. Nastąpiła ona w kolejnym roku. Do największej poprawki granicy doszło w 1951 roku. Wymieniliśmy się wówczas obszarem o powierzchni 480 kilometrów kwadratowych. W zamian za bogate w węgiel tzw. kolano Bugu dostaliśmy piękne tereny w Bieszczadach. Tu, w ramach Akcji H-T, w niezwykle trudne warunki przesiedlono ludność okolic Sokala.