Oto 25 aspektów buddyjskiej postawy wobec zmysłowości:
1. Przejrzystość: Rozpoznawanie zmysłowych doznań i obiektów takimi, jakimi są, bez przypisywania im stałej, niezmienniej natury.
2. Uważność: Bycie świadomym i obecnym wobec zmysłowych doświadczeń bez pochłaniania się nimi lub ignorowania.
3. Niemożność zadowolenia: Uznawanie, że zmysłowe przyjemności są chwilowe i nie dają trwałego szczęścia.
4. Uwolnienie od przywiązań: Unikanie przywiązania do zmysłowych obiektów i przyjemności, które mogą prowadzić do cierpienia.
5. Praktyka umiaru: Ograniczanie nadmiernego pobudzania zmysłów i unikanie przepychu.
6. Nieprzywiązanie: Rozwijanie postawy nieprzywiązania do zmysłowych doświadczeń, traktując je jako nietrwałe i przemijające.
7. Równowaga: Dążenie do równowagi między zaspokojeniem potrzeb zmysłowych a nieprzywiązaniem do nich.
8. Pogląd na przemijanie: Rozumienie, że wszystkie zmysłowe doświadczenia są tymczasowe i podlegają zmianom.
9. Praktyka refleksji: Refleksja nad naturą zmysłowości i jej wpływem na umysł i ciało.
10. Praktyka powstrzymywania się: Świadome powstrzymywanie się od nieodpowiednich zmysłowych impulsów i przyjemności.
11. Prawidłowe wykorzystanie: Używanie zmysłów w sposób odpowiedni i konstruktywny, służący dobru zarówno jednostki, jak i innych istot.
12. Uważne jedzenie: Praktykowanie uważności podczas jedzenia, docenianie pożywienia i rozważanie jego wpływu na ciało i umysł.
13. Nieprzywiązywanie do smaku: Nieprzywiązanie do przyjemności związanej ze smakiem i unikanie nadmiernego przywiązania do jedzenia.
14. Oczyszczanie umysłu: Praktyka wyzwalania umysłu od pożądliwości, uczucia niezaspokojenia i pochłaniania się zmysłowością.
15. Praktyka wdzięczności: Docenianie i wdzięczność za to, co jest obecne w życiu, niezależnie od zmysłowych doznań.
16. Praktyka ochrony: Ochrona zmysłów przed negatywnymi bodźcami i szkodliwymi wpływami.
17. Samoobserwacja: Obserwacja własnych reakcji i uczuć w obliczu zmysłowych bodźców i
18. Wewnętrzne zadowolenie: Rozwijanie wewnętrznego spokoju i zadowolenia niezależnie od zewnętrznych zmysłowych bodźców.
19. Uważne słuchanie: Bycie uważnym i obecnym wobec dźwięków, słuchanie ich z pełną świadomością.
20. Praktyka niewkraczania: Unikanie naruszania prywatności innych ludzi i poszanowanie ich granic.
21. Czystość umysłu: Dążenie do utrzymania czystego i klarownego umysłu, wolnego od przywiązań i zanieczyszczeń.
22. Uważność dotyku: Bycie uważnym na dotyk i kontakt z ciałem, świadome odczuć i reakcji związanych z tym zmysłem.
23. Praktyka dzielenia się: Dzielenie się z innymi ludźmi zmysłowymi doświadczeniami, które przynoszą korzyść i radość.
24. Wyważone odczuwanie: Uznawanie zarówno przyjemnych, jak i nieprzyjemnych zmysłowych doznań jako naturalnej części życia.
25. Zrozumienie impermanencji: Pogląd na zmysłowość jako zjawisko nietrwałe i podlegające zmianom, co prowadzi do nieprzywiązania i oświecenia.
Buddyjska postawa wobec zmysłowości polega na rozpoznawaniu przemijającej natury zmysłowych doświadczeń, praktykowaniu umiaru, równowagi i nieprzywiązania. Chodzi o wyzwolenie się od przywiązań i złudzeń związanych z zmysłami oraz rozwijanie mądrości i odczuwania pełni obecnego momentu. Praktyka ta pomaga osiągnąć głębsze zrozumienie natury rzeczywistości i dąży do wyzwolenia od cierpienia.

Tłumaczenie: Aleksandra Łobacz
Redakcja polska: Aneta Miklas (www.liczesiezeslowami.pl)
Czyta: Aleksander Bromberek (http://lektor-online.pl/)