Film Rala Tala "Dzieci słońca" ukazuje wydarzenia z historii współczesnej, nieznane powszechnie opinii publicznej. Reżyser dotarł do ludzi, którzy urodzili się i spędzili większość życia w izraelskich kibucach.
Słowo kibuc pochodzi od hebrajskiego słowa im kibucim, oznaczającego zgromadzenie lub kolektyw. Są to spółdzielcze gospodarstwa rolnicze, w których ziemia i środki produkcji są własnością wspólną. Jej członkowie pracują zgodnie ze swoimi możliwościami i talentami, wszyscy mają żywność, ubrania i mieszkanie, ale własność prywatna nie istnieje, ponieważ cały wypracowany dochód przeznaczany jest na cele społeczne. Kibuc, jak wszystkie komuny, bardzo silnie opiera się na ideologii. Ideologia ruchu kibucowego jest połączeniem marksizmu z syjonizmem: powrót do Palestyny i budowa komunistycznego państwa. Pierwszymi kibucnikami na przełomie XIX i XX w. byli studenci z Rosji i Polski, kierujący się zasadami zaczerpniętymi z dzieł Karola Marksa i Teodora Hertzla. Na początku sformułowano zasady funkcjonowania kibucu, które zasadniczo przetrwały do dziś: wspólna własność, wspólne wychowywanie dzieci, kolektywna produkcja i konsumpcja, kult pracy na roli, współpraca z sąsiednimi kibucami, areligijność. Wśród celów funkcjonowania kibucu ważne było przekształcenie świadomości Żydów poprzez nauczenie ich pracy fizycznej na roli oraz walki w obronie wspólnoty. Kibuce odegrały znaczącą rolę przy tworzeniu państwa Izrael i nadal odgrywają znaczącą rolę w narodowej gospodarce.