Księga Proroka Joela: „Słowo Pana, które doszło Joela, syna Petuela.
Słuchajcie tego wy, starcy, nasłuchujcie wy, wszyscy mieszkańcy ziemi!
Czy stało się coś takiego za waszych dni lub też za dni waszych ojców?
Opowiadajcie to swoim dzieciom, a wasze dzieci niech opowiadają to swoim dzieciom, a ich dzieci następnemu pokoleniu!
Co zostało po gąsienicy, pożarła szarańcza, a co zostało po szarańczy, pożarł konik polny, co zaś zostało po koniku polnym, pożarła larwa.
Ocućcie się, pijani i płaczcie, zawodźcie z powodu moszczu, wy wszyscy, którzy pijecie wino, że odjęty jest od waszych ust.
Gdyż moją ziemię naszedł lud, mocny i niezliczony.
Jego zęby są jak zęby lwa, jego uzębienie jak uzębienie lwicy.
Spustoszył moją winnicę, połamał moje drzewa figowe, odarł je doszczętnie z kory i zostawił tak, że zbielały jego gałęzie.
Zawodźcie jak panna ubrana we włosiennicę nad narzeczonym z młodych lat.
Dom Pana pozbawiono ofiary z pokarmów i płynów; żałobą okryci są kapłani, słudzy ołtarza.
Zniszczone jest pole, żałobą okryta jest rola, gdyż zniszczone jest zboże, moszcz wysechł, zniknęła oliwa.
Trwóżcie się, rolnicy, narzekajcie, winiarze, z powodu pszenicy i jęczmienia, gdyż nie ma zbiorów na polu!
Uschła wionorośl, a drzewo figowe zwiędło; drzewo granatowe, palma i jabłoń, wszystkie drzewa polne uschły, u synów ludzkich znikła radość.
Przepaszcie się i narzekajcie, wy kapłani, zawodźcie, wy słudzy ołtarza!
Przychodźcie, noc spędzajcie we włosiennicach, wy słudzy mojego Boga, gdyż dom waszego Boga pozbawiony jest ofiary z pokarmów i płynów!
Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie, zbierzcie starszych, wszystkich mieszkańców ziemi do domu Pana, waszego Boga, i głośno wołajcie do Pana!
Ach!
Cóż to za dzień!
Bo bliski jest dzień Pana, a przychodzi jak zagłada od Wszechmocnego.
Czyż nie została zniszczona na naszych oczach żywność, a z domu naszego Boga radość i wesele?
Ziarna wyschły pod swymi grudami, spichrze są spustoszone, stodoły rozwalone, gdyż zboże uschło.
Jakże porykują zwierzęta!
Stada bydła się błąkają, gdyż nie ma dla nich pastwisk; nawet stada owiec giną.
Do ciebie wołam, Panie: Ogień pożarł pastwiska na stepie, żar słoneczny spalił wszystkie drzewa polne.
Nawet dzikie zwierzęta ryczą do ciebie, gdyż wyschły potoki, a ogień pożarł pastwiska na stepie.”

Rozdział 1:1-20, Biblia Warszawska.