Przymierze zostało już zawarte pomiędzy BOGIEM i Abrahamem,

zostawiło niezatarty znak w ciele Abrahama w postaci obrzezania.

Abraham ma 99 lat, Sara ma 89 lat, oboje mają wszelkie powody do powątpiewania, że spełni się obietnica ich potomstwa.

A teraz w ciągu jednego dnia będą miały miejsca dwa ważne wydarzenia.

W tym odcinku omówimy pierwsze z nich.



Pierwsze odbywa się w południe. Drugie odbędzie się wieczorem.

Od razu mamy wskazówkę na to, że pierwsze wydarzenie przebiegnie w świetle, a drugie będzie mroczne.

Abraham rozbił swoje namioty w dolinie Mamre, poza murami miasta Hebron: jest koczownikiem.

Jest południe, jest gorąco. Wszyscy miejscowi chronią się w cieniu, czekając na łagodniejsze temperatury. Po ulicach Ziemi Świętej biegają już wyłącznie polscy turyści (a nie, tak będzie dopiero po trzech i pół tysiącach lat).

Abraham drzemie, podnosi wzrok i nagle widzi trzech mężczyzn stojących przed nim.

Pojawili się znikąd, a to zaskakujące, bo dotąd w Biblii zawsze się mówiło skąd pochodzą postacie, którędy szły i dokąd zmierzają!

Ci pojawiają się znikąd a to powinno wzbudzić naszą uwagę, bo czujemy, że ci ludzie są jacyś inni...



Abraham wyczuł, że są ważni i upada przed nimi: nie dlatego, że je uwielbia, ale jest to wschodni zwyczaj pozdrowienia, żeby kogoś uhonorować.

Pojawili się goście, trzeba ich godnie przyjąć. To jedna z podstawowych zasad tradycyjnych kultur umieć godnie przyjmować gości.

Najpierw umyje im stopy: to pierwsza rzecz, jaką się robi kiedy chodzi się boso lub w sandałach po piasku.

Później częstuje ich posiłkiem. Obfitym posiłkiem! Abraham niczego nie pożałuje: zabije ciele, Sara przygotuje chleb i twaróg. Taki obfity posiłek ma podkreślić, że zależy nam na przyjaźni, że żyjemy w przyjaźni.



W każdym razie goście Abrahama wszystko otrzymali i rozpoczynają posiłek.

Znów widzimy wielkie znaczenie rytuału posiłku. Rytuał stawia na relację (link do odcinka, gdzie rozwinęliśmy tę ideę). Relacja rodzi się i pogłębia podczas posiłku.



Podczas posiłku Oni pytają Abrahama: Gdzie jest twoja żona?

Abraham odpowiada: w sąsiednim namiocie.

On mówi (a to dziwne: nagle przechodzimy z liczby mnogiej do liczby pojedynczej). Od tego momentu tekst już nie mówi o trzech postaciach, tylko o jednej!

On mówi: Wrócę tu za rok i twoja żona będzie miała syna.



Dziwne. Do tej pory tylko Bóg mówił Abrahamowi o obietnicy potomstwa.

A ci ludzie mówią o tej obietnicy tak, jakby coś o tym wiedzieli. To muszą być posłańcy Boga. Posłańcy, to bo grecku Angelos czyli Aniołowie.

Przyszło trzech posłańców Boga, którzy dokonują pierwsze Zwiastowanie w Biblii - ciekawe!



Ale kluczowe w tym wszystkim było zachowanie Abrahama, jak przyjął cudzoziemców.

Gościnność przejdzie na całe jego potomstwo. Syn Abrahama nigdy nie powinien zapominać o gościnności. Do tego stopnia, że święty Paweł powie w liście do Hebrajczyków :

Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. » (Hb 13,2)
Biblia, wiara, to sprawy bardzo konkretne, które się wcielają w naszej rzeczywistości. Rozmawiamy o wydarzeniu, które jest początkiem życia patriarchów, a więc i początkiem życia całego ludu wybranego.



Rabini podkreślą, że tutaj Abraham zachowuje się jak prawdziwy Sprawiedliwy.

Szamaj - wielki rabin z czasów Jezusa - mówił:

Mów mało i czyń dużo, a każdego człowieka przyjmij z życzliwością.

Gościnność wobec cudzoziemca jest jednym z kryteriów do rozeznania, czy ktoś jest Sprawiedliwym.

Abraham stopniowo staje się archetypem Sprawiedliwego: jest otwarty na BOGA, ale równocześnie jest otwarty na przyjęcie drugiego człowieka.

Chrześcijanie oczywiście odziedziczyli tę tradycję. Święty Benedykt w swojej regule podkreśli, że mnichom nie chodzi jedynie o modlitwę i pracę, ale że muszą zapewniać przestrzeń do przyjęcia wszelkich pielgrzymów. Gościnność jest też oznaką ubóstwa: kiedy biedny przyjmuje, daje wszystko, co posiada. Natomiast bogaty nie dopuszcza gości do siebie, tylko rzuca im swoje ochłapy.
Abraham nie jest tylko bohaterem: staje się przykładem, wzorem do naśladowania!

Tutaj ten wzór określa się jako Sprawiedliwy, natomiast chrześcijanie powiedzą: święty.

W Biblii, kiedy Sprawiedliwy gości, zawsze gości BOGA w osobie swojego gościa.



To właśnie nazwiemy wydarzeniem! Wydarzenie, to kiedy coś nieoczekiwanego pojawia się w naszej historii, a Bóg zawsze przychodzi w sposób niespodziewany.

Bóg niespodziewanie pojawił się w życiu Abrahama, żeby go posyłać. Pamiętacie:

Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej do kraju, który ci ukażę! (Rdz 12,1)
Wyjdź - Lech Lecha To znaczy: wzrastaj opuszczając wszystko, co cię wiąże, wzrastaj wyrywając się wszystkim rzeczom, które cię powstrzymują od tego, żebyś odkrył kim naprawdę jesteś. Słuchaj Boga. Bądź posłuszny Bogu. Po co? Właśnie po to, abyś mógł Go przyjąć wtedy, kiedy przyjdzie do ciebie!