Rdz 50 Boża opatrzność ponad wszelkim złem00:09:21
zwiń opis video
pokaż opis video
Dodał: ZakochanywBiblii
Nie ma zła, z którego Bóg nie mógłby wyprowadzić większego dobra. Nie ma cierpienia, z którego nie mógłby uczynić drogi prowadzącej do Niego.
Jakub-Izrael przekazał błogosławieństwo przodków każdemu ze swoich synów. Może teraz odejść w pokoju. Patriarcha będzie zabalsamowany na sposób egipski, to znaczy zmumifikowany, skamieniały. W kulturze egipskiej kamień jest symbolem wieczności. Poświęcimy kilka najbliższych odcinków na zrozumienie kultury egipskiej, która wywrze decydujący wpływ na całą obrzędowość żydowską, a więc pośrednio i na chrześcijańską.
Po śmierci Jakuba zachowano żałobę przez okres 70 dni, a więc tak, jak to czyniono po śmierci faraonów i wysokich urzędników państwowych.
Księga Rodzaju zbliża się do końca. W ostatnich wersetach mieszczą się dwa podstawowe wątki: definitywne pojednanie Józefa z braćmi oraz schyłek jego życia.
Pierwszy epizod jest trochę zaskakujący. Bracia, pozbawieni obecności ojca, lękają się zemsty za występek popełniony kiedyś przeciw Józefowi. Dwukrotnie błagają go o przebaczenie. Zaskakuje nas ten lęk, ponieważ z poprzednich rozdziałów wynikało, że został on zupełnie przezwyciężony w serdecznym uścisku pojednania.
Józef w ciepłych słowach potwierdza ostateczne pojednanie. Ze swoich doświadczeń wyciąga wnioski o opatrzności Bożej. Bóg potrafi wyprowadzić dobro także ze zła i radość z bólu, zgodnie ze swoim niezwykłym zamysłem, czyli planem zbawienia:
Wy niegdyś knuliście zło przeciwko mnie, Bóg jednak zamierzył to jako dobro (Rdz 50,20)
Słowa te stanowią jakby przypieczętowanie ludzkich dziejów opowiedzianych w Księdze Rodzaju, a nie tylko opowiadania o Józefie. Dwukrotnie zapowiada braciom, że Bóg okaże swoją łaskawość.
Wzmianka o długiej i pogodnej starości Józefa, o jego śmierci w wieku 110 lat oraz o jego pogrzebaniu w stylu egipskim wszystkie te elementy skłaniają nas do wierzenia w to, że Józef był postacią historyczną a nie tylko mityczną. Wzbudza to naszą ciekawość: czy uda nam się znaleźć w dziejach Egiptu wybitnego zarządcę, który by odpowiadał życiorysowi biblijnego Józefa? Temu zagadnieniu poświęcimy najbliższe odcinki.
Dla mnie jednak czas na krótkie wakacje i na przygotowanie kolejnych materiałów. W międzyczasie zapraszam do ponownego zgłębienia historii patriarchów Abrahama, Izaaka i Jakuba.
Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Stary Testament Tanach
Księga Rodzaju Bereszit Genesis
Pięcioksiąg Tora
Historia biblijna
Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak
Judaizm Religia żydowska Żydzi
Jakub-Izrael przekazał błogosławieństwo przodków każdemu ze swoich synów. Może teraz odejść w pokoju. Patriarcha będzie zabalsamowany na sposób egipski, to znaczy zmumifikowany, skamieniały. W kulturze egipskiej kamień jest symbolem wieczności. Poświęcimy kilka najbliższych odcinków na zrozumienie kultury egipskiej, która wywrze decydujący wpływ na całą obrzędowość żydowską, a więc pośrednio i na chrześcijańską.
Po śmierci Jakuba zachowano żałobę przez okres 70 dni, a więc tak, jak to czyniono po śmierci faraonów i wysokich urzędników państwowych.
Księga Rodzaju zbliża się do końca. W ostatnich wersetach mieszczą się dwa podstawowe wątki: definitywne pojednanie Józefa z braćmi oraz schyłek jego życia.
Pierwszy epizod jest trochę zaskakujący. Bracia, pozbawieni obecności ojca, lękają się zemsty za występek popełniony kiedyś przeciw Józefowi. Dwukrotnie błagają go o przebaczenie. Zaskakuje nas ten lęk, ponieważ z poprzednich rozdziałów wynikało, że został on zupełnie przezwyciężony w serdecznym uścisku pojednania.
Józef w ciepłych słowach potwierdza ostateczne pojednanie. Ze swoich doświadczeń wyciąga wnioski o opatrzności Bożej. Bóg potrafi wyprowadzić dobro także ze zła i radość z bólu, zgodnie ze swoim niezwykłym zamysłem, czyli planem zbawienia:
Wy niegdyś knuliście zło przeciwko mnie, Bóg jednak zamierzył to jako dobro (Rdz 50,20)
Słowa te stanowią jakby przypieczętowanie ludzkich dziejów opowiedzianych w Księdze Rodzaju, a nie tylko opowiadania o Józefie. Dwukrotnie zapowiada braciom, że Bóg okaże swoją łaskawość.
Wzmianka o długiej i pogodnej starości Józefa, o jego śmierci w wieku 110 lat oraz o jego pogrzebaniu w stylu egipskim wszystkie te elementy skłaniają nas do wierzenia w to, że Józef był postacią historyczną a nie tylko mityczną. Wzbudza to naszą ciekawość: czy uda nam się znaleźć w dziejach Egiptu wybitnego zarządcę, który by odpowiadał życiorysowi biblijnego Józefa? Temu zagadnieniu poświęcimy najbliższe odcinki.
Dla mnie jednak czas na krótkie wakacje i na przygotowanie kolejnych materiałów. W międzyczasie zapraszam do ponownego zgłębienia historii patriarchów Abrahama, Izaaka i Jakuba.
Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Stary Testament Tanach
Księga Rodzaju Bereszit Genesis
Pięcioksiąg Tora
Historia biblijna
Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak
Judaizm Religia żydowska Żydzi
Film znajduje się w katalogu: Józef i Juda
więcej
Komentarze
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie (zobacz naszą politykę). Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki. RODO - Informacje